پتروشیمی سالها بهعنوان یکی از ستونهای اصلی اقتصاد ایران شناخته شده است؛ صنعتی که نهتنها بخش مهمی از ارزآوری کشور را تأمین میکند، بلکه در اشتغالزایی و توسعه مناطق صنعتی نیز نقش کلیدی دارد.
اما در دهه اخیر، روند جهانی تولید و تجارت محصولات پتروشیمی تغییر کرده است. صنایع بزرگ دنیا از مدلهای سنتی فاصله گرفته و به سمت پتروشیمی هوشمند و دیجیتال حرکت کردهاند. ایران نیز اگر بخواهد سهم خود را از بازار جهانی حفظ کند، باید این مسیر را با سرعت و دقت طی کند.
تحلیل دادههای بزرگ (Big Data) در صنایع پتروشیمی یکی از تحولات اساسی است. هر واحد تولیدی روزانه میلیونها داده از دما، فشار، ترکیب مواد و نرخ واکنش تولید میکند. با استفاده از هوش مصنوعی و الگوریتمهای یادگیری ماشین، این دادهها تحلیل شده و نقاط ضعف و گلوگاههای تولید مشخص میشوند. نتیجه این فرآیند، افزایش راندمان تا ۱۵ درصد و کاهش هزینه انرژی تا ۱۰ درصد است.
یکی از مهمترین دغدغههای صنعت پتروشیمی، آلودگیهای ناشی از فرآیندهای شیمیایی است. فناوریهای دیجیتال میتوانند در کاهش اثرات زیستمحیطی نقش بزرگی ایفا کنند. بهعنوان مثال، حسگرهای هوشمند در واحدهای بخار، نشتیهای احتمالی گازهای خطرناک مانند متان را شناسایی کرده و قبل از انتشار، سیستم را متوقف میکنند. این اقدام علاوه بر حفاظت از محیط زیست، از هدررفت میلیاردها ریال مواد اولیه جلوگیری میکند.
با استفاده از فناوریهای دیجیتال، زنجیره تأمین محصولات پتروشیمی ایران نیز در حال تغییر است. پلتفرمهای هوشمند فروش محصولات، امکان رصد لحظهای قیمتها و تقاضای بازار را فراهم میکنند. این شفافیت باعث میشود تا تولیدکنندگان بتوانند محصولات خود را متناسب با نیاز واقعی بازار تنظیم کنند. در نتیجه، صادرات به کشورهای هدف مانند چین، هند و ترکیه با دقت و برنامهریزی بیشتری انجام میشود.
هوش مصنوعی اکنون به قلب کارخانههای پتروشیمی وارد شده است. سیستمهای کنترل پیشرفته، شرایط بهینه واکنشهای شیمیایی را بهصورت لحظهای تنظیم میکنند تا از نوسانات کیفیت جلوگیری شود. در مجتمع پتروشیمی بندر امام، استفاده از سیستم کنترل هوشمند موجب شد بازده تولید ۱۲ درصد افزایش و مصرف انرژی ۸ درصد کاهش یابد.
کارخانههای هوشمند (Smart Plants) نسل آینده صنعت پتروشیمی هستند. در این مدل، تمام تجهیزات از پمپها تا مخازن ذخیرهسازی به شبکهای متصلاند که وضعیت خود را گزارش میدهند. این اطلاعات از طریق سیستمهای ابری ذخیره و تحلیل میشود تا تصمیمات مدیریتی در لحظه اتخاذ گردد. به گفته کارشناسان، با اجرای کامل فناوری اینترنت اشیا در پتروشیمیهای ایران، تا سال ۱۴۱۰ مصرف انرژی تا ۲۰ درصد کاهش مییابد.
با رشد اقتصادهای نوظهور در آسیا و آفریقا، تقاضا برای محصولات پتروشیمی ایران در حال افزایش است. کشورهایی مانند هند، ویتنام و اندونزی در حال توسعه صنایع بستهبندی و پلاستیک هستند و نیاز بالایی به پلیمرها و مشتقات نفتی دارند. ایران با افزایش ظرفیت تولید اتیلن و پروپیلن میتواند سهم خود را از این بازارها افزایش دهد.
توسعه پتروشیمی هوشمند با چالشهایی از جمله کمبود سرمایهگذاری خارجی، نبود زیرساخت دادهمحور و ضعف در انتقال فناوری مواجه است.
اما راهکارهای عملی نیز وجود دارد:
اجرای این راهکارها میتواند ظرف چند سال آینده، پتروشیمی ایران را از یک تولیدکننده سنتی به صادرکننده فناوری تبدیل کند.
پتروشیمی ایران در آستانه یک تحول بزرگ قرار دارد. هوشمندسازی این صنعت نهتنها به افزایش سودآوری منجر میشود، بلکه در کاهش مصرف انرژی، حفاظت از محیطزیست و رقابت در بازار جهانی نقشی حیاتی ایفا خواهد کرد. آینده متعلق به پتروشیمی دیجیتال است؛ جایی که داده، سوخت جدید صنعت خواهد بود.
انتهای پیام/