تا همین چند سال پیش، بسیاری از عملیات پالایشگاهها بهصورت دستی انجام میشد و خطای انسانی یکی از چالشهای جدی بود. اما اکنون با ورود فناوریهایی مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، اینترنت اشیاء و سیستمهای دیجیتال کنترل فرایند (DCS)، شرایط بهکلی تغییر کرده است.
پالایشگاههای بزرگ کشور مانند اراک، آبادان و بندرعباس از نخستین مراکزی هستند که به سمت دیجیتالی شدن حرکت کردند.
سیستم DCS با استفاده از شبکه حسگرها و کنترلکنندهها، وضعیت تجهیزات را لحظهبهلحظه پایش میکند. این سیستم میتواند دما، فشار و ترکیب مواد را بهصورت خودکار تنظیم کند تا عملکرد بهینه حفظ شود.
به کمک این فناوری، خطای انسانی به کمتر از ۲ درصد رسیده و میزان توقف تولید در مواقع اضطراری کاهش یافته است.
دادههای حاصل از هزاران حسگر نصبشده در پالایشگاهها، با استفاده از هوش مصنوعی تحلیل میشوند. این تحلیلها میتوانند پیشبینی کنند که چه زمانی یک پمپ یا کمپرسور دچار خرابی خواهد شد. در نتیجه، تعمیرات پیشگیرانه انجام شده و از توقف ناگهانی جلوگیری میشود.
با دیجیتالی شدن، مصرف انرژی در واحدهای تقطیر و تصفیه تا ۱۵ درصد کاهش یافته است. هوش مصنوعی با بررسی الگوهای مصرف سوخت، پیشنهادهایی برای کاهش مصرف ارائه میدهد.
پالایشگاههای هوشمند نه تنها از نظر اقتصادی بهصرفهتر هستند، بلکه به کاهش انتشار گازهای گلخانهای نیز کمک میکنند.
پالایشگاه هوشمند آینده صنعت نفت است. سرمایهگذاری در این حوزه میتواند ایران را در مسیر رقابت جهانی قرار دهد و از اتلاف منابع جلوگیری کند.
انتهای پیام/